“Köşe Nine”
Posted byMega Kentlerde yaşamanın zorluklarını yetişkin insalar olarak hepimiz çok iyi biliyoruz. Bunları yazmaya kalksam sonunu getiremem zaten niyetimde bu değil. Benim anlatmaya çalışacagım -tabi başarabilirsem- komşuluk ve mahalle ilişiklerimiz. Aynı sitelerde, aynı apartmanlarda oturmamız tabiki herkesi çok iyi tanıyacağımız anlamına gelmiyor. En azından yakın cevrelerde oturanların konuşmaya zamanları yoksa bile tebessümle bile olsa merhabalaşmaları gerekmiyormu? Aynı mekânları paylaşıyorsak aynı kapılardan girip çıkıyorsak “iyi günler” ya da “iyi akşamlar” demek çok mu zor… Kapı komşumuz veya yan komşumuz üst ve diger tanıdıgımız, bildigimiz mahalledeki komşularımız, hastalanınca ziyarete gidip, giderkende bir tas sıcacık çorba veya sıcak bir yemek göturmemiz, hatırlarını sormamız hoş olmaz mı? Çocukluğumu hatırlıyorum da annemin ve mahallemizdeki komşularımızın ilişkileri o kadar samimiydi ki. Zannedersiniz herkes birbiriyle akraba. Hatta öyle yetiştirildik ki komşu kızı herkesin namusu olur hiç bir delikanlı yan gözle bakmaz, bakanıda af etmezlerdi. Ben İzmir’ de büyüdüm ege insanı sıcakkanlı, misafir perver, dost canlısıdır. (daha fazla…)